Хайрын тухай өрөвдөлтэй өгүүллэг
Хаврын нэгэн өдөр Гэрлээ охин нэг л уйтгартай сандал сууж байхад хажууд
нь нэгэн хөвгүүн ирж суугаад Чи энд юу хийж байгаа юм бэ? гэж Гэрлээгээс
инээмсэглэн асуухад.
Хариуд нь охин их л уйтгартай нүдээр зүгээр л гэж хариулав. Тэгтэл Тамираа: – Ингэж уйтгарлаад юу хийх вэ? Хоёулаа танилцая намайг Тамираа гэдэг харин чамайг хэн гэдэг вэ? гэхэд. Намайг Гэрлээ гэдэг гэж охин хариулав. Тамираа МИУС-ын… 3-р курсын оюутан харин Гэрлээ АУИДС-ын 2-р курсын оюутан. Тамираа Гэрлээ 2 танилцаад элдвийг ярилцан суув. Тамираа Гэрлээгээс гэр нь хаана байдгыг асуухад. Манайх 13-т байдаг харин танайх гэхэд Тамираа манайх ч бас 13-т гэж хариулав. Нэг л мэдэхэд цаг хэдийн орой болжээ. Гэрлээ: -Би ингээд харилаа гэхэд Тамираа: -Би чамайг хүргээд өгье гээд Гэрлээг байрных нь урд хүргэж өгөв. Гэрлээ: -Би ингээд орлоо чи болгоомжтой яваарай өнөөдөр хань болсонд баярлалаа гэж инээмсэглэн хэлээд орох гэхэд Тамираа: -Уучлаарай дургүйцэхгүй бол надад утсаа өгөөч хааяа мэссэж бичиж байж болно биздээ гээд Гэрлээгийн утсыг авав. Гэрлээг гэртээ орж ирээд төд удалгүй утсанд нь мэссэж ирэв. Хэхэ чи бид хоёрчин нэг байр юм байна ш дээ манайх энд саяхан нүүж ирсэн юм гэсэн байв. Гэрлээ Тамираа 2 тэр өдрөөс хойш ойр ойрхон уулзаж өглөө бүр хамт хичээлдээ явдаг болжээ.Түүнээс хойш 9 сар өнгөрч Гэрлээ Тамираа 2 бие биендээ маш их хайртай болж үргэлж л хамт байх болжээ. Нэгэн өдөр Гэрлээг сургуулийх нь гадаа Тамирааг хүлээж байхад нэгэн залуу ирээд Гэрлээгээс утсаа өгөхийг асуугаад хоргоогоод явуулахгүй байв. Гэрлээ: -Уучлаарай би найз залуутай гээд тэр залуугаас холдох гэсэн боловч нөгөө залуу Гэрлээгээс салахгүй байв. Түүнийг Тамираа хараад гүйн ирж : -Хөөе залуу чи яах гээд хүний найз охиноор оролдоод байгаан гээд ширүүхэн хэлээд Гэрлээг авч нөгөө залуугаас холдов. Тэр залуу Тамираагын дээд курсын оюутан бөгөөд бүтэхгүй нэгэн. Тэр өдрөөс хойш хэд хоногын дараа Тамираа хичээлээ тараад явж байтал өнөөх залуу найзуудтайгаа ирээд: -Энэ чинь нөгөө миний та нарт ярьж байсан хэгжүүн залуу ш дээ. Энэ мууг алаад өгье гээд Тамирааг нийлж зоджээ. Тэр явдалыг Гэрлээгийн ангийх нь охин хараад цагдаад мэдэгдэв. Тамираа түргэний машинаар эмнэлэгт хүргэгдэн очив. Тамираа Гэрлээ 2 хичээлээ тараад уулзхаар болзсон байв. Тамираа болзсон цагтаа ирэлгүй 2 цаг өнгөрөв,өмнө нь хэзээ ч цагаасаа хоцорц байгаагүй бөгөөд Гэрлээ гайхан Тамираа руу залгасан боловч утсаа авсангүй. Удалгүй Гэрлээгийнд ангийх нь охин ирээд:. -Гэрлээ танай Тамираа одоо эмнэлэгт сэхээн амьдруулахад байгаа хурдан явъя гэв. Гэрлээ: -Юугнээ чи юу яриад байгаан хэмээн уйлан эмнэлэг рүү гүйжээ. Ангийх нь охин Гэрлээ 2 эмнэлэг дээр сэхээн амьдруулах тасгын үүдэнд эмч нарыг хүлээв. Удалгүй нэгэн эмч гарч ирээд:. -Энд Тамираагын ар гэрийнхэн нь байна уу? гэхэд Гэрлээ: -Би найз охин нь байна хэмээн хариулав. Эмч: -За чи тусалж чадах болов уу даа. Тамираа маш их цус алдсан түүнд донор хэрэгтэй их ховор төрлийн цустай юм байна. Энэ төрлийн цус олдоц нь маш бага аврагдах боломж маш байга байна гэв. Гэрлээ: -Эмчээ Тамираа минь аврагдах ёстой ш дээ аав ээж нь энд байхгүй байгаа ирэхэд нь ганц хүү нь байхгүй байвал яах юм бэ?гэж уйлан. Миний цусны бүлэг таарна би цусаа өгье гэв. Эмч: -Гэрлээ чи бие муутай цусаа өгвөл чи тэсэхгүй ш дээ гэхэд. Гэрлээ: – Би угын насгүй болсон хүн Тамираад минь хийх зүйл их байгаа надаас илүү их насална ш дээ гэж хэлэхэд эмч ойлгон цусаа өгөхийг зөвшөөрөн Гэрлээ цусаа өгөв. Удалгүй Тамираагын бие тэнхэрээд 1 сар хэвтээд эмнэлэгээс гарсан боловч өдөр болгон түүн дээр ирдэг байсан хайр нь эмнэлэгээс гарсанаас хойш нэг ч удаа түүн дээр ирсэнгүй. Удалгүй Гэрлээгийн найз Тамираа дээр ирээд: -Гэрлээ чамд энэ захиаг өгчихөөрэй гэсэн юм гээд ихэд уйлав. Захиаг дэлгэн уншвал Сайн байна уу? Хайрт минь чамайгаа энэ захиаг уншиж байгаа гэдэгт итгэлтэй байна. Эмнэлэгээс гарахад чинь очоогүйд хайрыгаа уучлаарай. Хайр нь чамдаа хайртай. Чамдаа нэг зүйл хэлэх гэсэн юм аа. Миний хайраа намайгаа уучлаарай чамд энэ тухай эртхэн хэлье гэсэн боловч боломж гараагүй юм. Би багын л бие муутай хүүхэд байсан юмаа. Чамтай анх таардаг тэр өдөр эмчид үзүүлээд жил зургаан сар амьдрах настай гэдгийг сонсоод яахаа мэдэхгүй сууж байсан юм.Тэр үед нүдэнд дулаахан нэгэн хөвгүүн хажууд минь ирж суухад миний амьдралыг гэрэл гэгээтэй болгох нэгэн гэдгийг төсөөлөөчгүй байлаа.Чамтай учирсан нь миний хувьд бурханаас авсан хамгийн том бэлэг юм шүү. Чамтай байхдаа би цоо эрүүл хүн шиг эрч хүчээр дүүрэн байдаг миний үлдсэн богинохон амьдралыг утга учиртай болгож өгсөн чамдаа баярлалаа. Намайг байхгүй гээд битгий гуниглаарай хайр нь чамайгаа дээрээс дандаа харж байна за. Миний хайр сайхан хайртай учираад аз жаргалтай амьдраарай. Би Чамд Хайртай. Миний үүрдийн гэрэл гэгээ Тамираад- Чиний Гэрлээгээс гэсэн байв. Хайр гэдэг хүнээс агуу их тэвчээр, сэтгэлийн тэнхээг шаарддаг дурласан хүн юуг ч хийхээс буцдаггүй хамгийн зоригтой, тэвчээртэй нэгэн болж хувирдаг. Хамгийн өршөөнгүй бөгөөд хамгийн хэрцгий зүйл бол хайр юм.
Хажуугаар нь итгэл дүүрэн, нүүрэндээ үл мэдэг инээмсэглэл тодруулсаар түүний дэргэдүүр зөрж өнгөрлөө. Дэргэдүүр нь гарахдаа 10 жилийн нууцхан бөгөөд гэнэн шохоорхол минь үүрд баяртай гэж дотроо аяархан боловч итгэлтэй шивнэж билээ.
Тэд гэрлээд олон жил болжээ. Хамтдаа амьдрах хугацаанд сайдаж, муудах зүйл олон байв.
Нөхрийнхөө ажил дээрээ цаг наргүй өнждөгөөс болоод нэг өдөр эхнэр нөхөртэйгөө маргалджээ. Үүнээс болоод нөхөр нь гомдож, эхнэр нь тун их ууртай байлаа. Эхнэр нь бүтэн долоо хоног үг дуугарахгүй байсан тул нэг орой нөхөр нь түүнд харандаа, цаас авчирч өгч гэнэ. Тэгээд ширээний хоёр талд суугаад бие биенийхээ чухам юу таалагдахгүй байгааг жагсаан бичихээр болов. Дараа нь цаасаа солилцоод энэ талаараа ярилцах хэрэгтэй гэлээ. Эхнэрт нь гомдмоор зүйл дэндүү их байгаа болохоор толгой өндийлгүй бичиж эхэлжээ. Харин нөхөр нь эхнэр рүүгээ удаан гэгч нь ширтэж байснаа бас л бичиж эхлэв. Тэд 15 минутын турш бичиж, цаасаа солилцлоо. Нөхрийн авсан цаасан дээр маш олон гомдол бичсэн байлаа. Эхнэрийн уур дэндүү их хүрчээ. Харин эхнэр нөхрийнхөө өгсөн цаасыг хараад маш их балмагдаж, нулимс цийлэгнүүлэн өөрийнхөө өгсөн цаасаа хурдан гэгч нь булааж авав. Нөхөр нь өөрийнхөө хоёр хуудас цаасан дээр “Би чамд хайртай, хонгор минь” гэж олон удаа бичсэн байлаа.
Хариуд нь охин их л уйтгартай нүдээр зүгээр л гэж хариулав. Тэгтэл Тамираа: – Ингэж уйтгарлаад юу хийх вэ? Хоёулаа танилцая намайг Тамираа гэдэг харин чамайг хэн гэдэг вэ? гэхэд. Намайг Гэрлээ гэдэг гэж охин хариулав. Тамираа МИУС-ын… 3-р курсын оюутан харин Гэрлээ АУИДС-ын 2-р курсын оюутан. Тамираа Гэрлээ 2 танилцаад элдвийг ярилцан суув. Тамираа Гэрлээгээс гэр нь хаана байдгыг асуухад. Манайх 13-т байдаг харин танайх гэхэд Тамираа манайх ч бас 13-т гэж хариулав. Нэг л мэдэхэд цаг хэдийн орой болжээ. Гэрлээ: -Би ингээд харилаа гэхэд Тамираа: -Би чамайг хүргээд өгье гээд Гэрлээг байрных нь урд хүргэж өгөв. Гэрлээ: -Би ингээд орлоо чи болгоомжтой яваарай өнөөдөр хань болсонд баярлалаа гэж инээмсэглэн хэлээд орох гэхэд Тамираа: -Уучлаарай дургүйцэхгүй бол надад утсаа өгөөч хааяа мэссэж бичиж байж болно биздээ гээд Гэрлээгийн утсыг авав. Гэрлээг гэртээ орж ирээд төд удалгүй утсанд нь мэссэж ирэв. Хэхэ чи бид хоёрчин нэг байр юм байна ш дээ манайх энд саяхан нүүж ирсэн юм гэсэн байв. Гэрлээ Тамираа 2 тэр өдрөөс хойш ойр ойрхон уулзаж өглөө бүр хамт хичээлдээ явдаг болжээ.Түүнээс хойш 9 сар өнгөрч Гэрлээ Тамираа 2 бие биендээ маш их хайртай болж үргэлж л хамт байх болжээ. Нэгэн өдөр Гэрлээг сургуулийх нь гадаа Тамирааг хүлээж байхад нэгэн залуу ирээд Гэрлээгээс утсаа өгөхийг асуугаад хоргоогоод явуулахгүй байв. Гэрлээ: -Уучлаарай би найз залуутай гээд тэр залуугаас холдох гэсэн боловч нөгөө залуу Гэрлээгээс салахгүй байв. Түүнийг Тамираа хараад гүйн ирж : -Хөөе залуу чи яах гээд хүний найз охиноор оролдоод байгаан гээд ширүүхэн хэлээд Гэрлээг авч нөгөө залуугаас холдов. Тэр залуу Тамираагын дээд курсын оюутан бөгөөд бүтэхгүй нэгэн. Тэр өдрөөс хойш хэд хоногын дараа Тамираа хичээлээ тараад явж байтал өнөөх залуу найзуудтайгаа ирээд: -Энэ чинь нөгөө миний та нарт ярьж байсан хэгжүүн залуу ш дээ. Энэ мууг алаад өгье гээд Тамирааг нийлж зоджээ. Тэр явдалыг Гэрлээгийн ангийх нь охин хараад цагдаад мэдэгдэв. Тамираа түргэний машинаар эмнэлэгт хүргэгдэн очив. Тамираа Гэрлээ 2 хичээлээ тараад уулзхаар болзсон байв. Тамираа болзсон цагтаа ирэлгүй 2 цаг өнгөрөв,өмнө нь хэзээ ч цагаасаа хоцорц байгаагүй бөгөөд Гэрлээ гайхан Тамираа руу залгасан боловч утсаа авсангүй. Удалгүй Гэрлээгийнд ангийх нь охин ирээд:. -Гэрлээ танай Тамираа одоо эмнэлэгт сэхээн амьдруулахад байгаа хурдан явъя гэв. Гэрлээ: -Юугнээ чи юу яриад байгаан хэмээн уйлан эмнэлэг рүү гүйжээ. Ангийх нь охин Гэрлээ 2 эмнэлэг дээр сэхээн амьдруулах тасгын үүдэнд эмч нарыг хүлээв. Удалгүй нэгэн эмч гарч ирээд:. -Энд Тамираагын ар гэрийнхэн нь байна уу? гэхэд Гэрлээ: -Би найз охин нь байна хэмээн хариулав. Эмч: -За чи тусалж чадах болов уу даа. Тамираа маш их цус алдсан түүнд донор хэрэгтэй их ховор төрлийн цустай юм байна. Энэ төрлийн цус олдоц нь маш бага аврагдах боломж маш байга байна гэв. Гэрлээ: -Эмчээ Тамираа минь аврагдах ёстой ш дээ аав ээж нь энд байхгүй байгаа ирэхэд нь ганц хүү нь байхгүй байвал яах юм бэ?гэж уйлан. Миний цусны бүлэг таарна би цусаа өгье гэв. Эмч: -Гэрлээ чи бие муутай цусаа өгвөл чи тэсэхгүй ш дээ гэхэд. Гэрлээ: – Би угын насгүй болсон хүн Тамираад минь хийх зүйл их байгаа надаас илүү их насална ш дээ гэж хэлэхэд эмч ойлгон цусаа өгөхийг зөвшөөрөн Гэрлээ цусаа өгөв. Удалгүй Тамираагын бие тэнхэрээд 1 сар хэвтээд эмнэлэгээс гарсан боловч өдөр болгон түүн дээр ирдэг байсан хайр нь эмнэлэгээс гарсанаас хойш нэг ч удаа түүн дээр ирсэнгүй. Удалгүй Гэрлээгийн найз Тамираа дээр ирээд: -Гэрлээ чамд энэ захиаг өгчихөөрэй гэсэн юм гээд ихэд уйлав. Захиаг дэлгэн уншвал Сайн байна уу? Хайрт минь чамайгаа энэ захиаг уншиж байгаа гэдэгт итгэлтэй байна. Эмнэлэгээс гарахад чинь очоогүйд хайрыгаа уучлаарай. Хайр нь чамдаа хайртай. Чамдаа нэг зүйл хэлэх гэсэн юм аа. Миний хайраа намайгаа уучлаарай чамд энэ тухай эртхэн хэлье гэсэн боловч боломж гараагүй юм. Би багын л бие муутай хүүхэд байсан юмаа. Чамтай анх таардаг тэр өдөр эмчид үзүүлээд жил зургаан сар амьдрах настай гэдгийг сонсоод яахаа мэдэхгүй сууж байсан юм.Тэр үед нүдэнд дулаахан нэгэн хөвгүүн хажууд минь ирж суухад миний амьдралыг гэрэл гэгээтэй болгох нэгэн гэдгийг төсөөлөөчгүй байлаа.Чамтай учирсан нь миний хувьд бурханаас авсан хамгийн том бэлэг юм шүү. Чамтай байхдаа би цоо эрүүл хүн шиг эрч хүчээр дүүрэн байдаг миний үлдсэн богинохон амьдралыг утга учиртай болгож өгсөн чамдаа баярлалаа. Намайг байхгүй гээд битгий гуниглаарай хайр нь чамайгаа дээрээс дандаа харж байна за. Миний хайр сайхан хайртай учираад аз жаргалтай амьдраарай. Би Чамд Хайртай. Миний үүрдийн гэрэл гэгээ Тамираад- Чиний Гэрлээгээс гэсэн байв. Хайр гэдэг хүнээс агуу их тэвчээр, сэтгэлийн тэнхээг шаарддаг дурласан хүн юуг ч хийхээс буцдаггүй хамгийн зоригтой, тэвчээртэй нэгэн болж хувирдаг. Хамгийн өршөөнгүй бөгөөд хамгийн хэрцгий зүйл бол хайр юм.
Хэлж амжаагүй ... (хайрын өгүүллэг)
Хажуугаар нь итгэл дүүрэн, нүүрэндээ үл мэдэг инээмсэглэл тодруулсаар түүний дэргэдүүр зөрж өнгөрлөө. Дэргэдүүр нь гарахдаа 10 жилийн нууцхан бөгөөд гэнэн шохоорхол минь үүрд баяртай гэж дотроо аяархан боловч итгэлтэй шивнэж билээ.
Би 18 нас хүрэх нилээн дөхсөн байлаа. 9 дүгээр ангид элсэн ороод л шинэ
сургууль, шинэ анги, шинэ хамт олон, шинэ багш нар гээд бүх л зүйл нь
надад шинэхэн, миний 8 жил сурсан сургуулиас бүх л юмаараа өөр байлаа.
Тэр дундаа охидууд нь тэс өөр. Бүгд нүүрэндээ инээмсэглэл тодруулан
сургуулийн хана даган алхалдана. Шинэ сургууль орчиндоо дасан танилцах
гэж эхний долоо хоногийг завгүйл өнгөрүүлэв. За тэгээд нэг юм анги хамт
олонтойгоо дасаж шинэ ангийн хэмнэлд дасан зохицож нэг ангийхан боллоо.
Намрын нар зөөлөн ээсэн эхний сар дуусан гадаа жихүүн салхи сэвэлзэж ирэхэд биеийн тамирын хичээл зааланд ордог боллоо. Тамирын хичээл зааланд ордог болсоноос хойш би долоо хоногийн эхний биеийн тамирын хичээлийг тэсэн ядан хүлээдэг боллоо. Гүйж харайх дуртайдаа биш төгсөх ангийн нэг хөөрхөн охиныг харах гэж л яардаг байсан юм. Тэр охины анги долоо хоногийн эхний өдрийн эхний цаг дээр манай ангитай цуг биеийн тамир ордог байлаа.
Тэр охин ангийн дарга. Ангийн журналаа энгэртээ тэврээд үүдний хаалгаар алхан орж ирээд заал хүртэл намуухнаар алхана. Алхах нь яг л хөвөх шиг хөнгөн, нүдээрээ даруухан инээмсэглэл тодруулж хацар нь яагааран гэрэлтэж царайнаас нь гэрэл цацарч байгаа мэт надад харагддаг байлаа. Анги нь манай ангиас нээх холгүй эсрэг талын буудаг шатны хажууд байдаг юм. Манай ангид бол баруун талын буух шат ойрхон боловч би түүнтэй таарахын тулд зүүн талаар нь буудаг байлаа. Түүний царайг харсан өдрийгөө азтайд бодож тэр өдөртөө л нэг л баяртай хүн. Иймэрхүү байдлаар түүнийг доод ангийнх нь хөвгүүн нууцхан харсаар бараг хагас жилийн нүүр үзлээ. Долоо хоногт аз байвал царайг нь 3 удаа хэдхэн секунд харна. Хажуугаар нь зөрхдөө зүрх догдлож хөл чичирдэг байлаа. Үнэр нь их хурц дотно санагдаж коридорт явж байхад нь бараг үнэрээр нь танина. Тэр тийм ч өндөр биш. Гэхдээ намханд бол орохгүй. Хөөрхөн том алаг нүдгүй, байдаг л нэг нүдтэй. Жинсэн өмд пүүз өмсдөг, нүдээ бүдэгхэн буддаг, уртавтар хар үстэй охин. Байгаа байдал нь хэнэггүй ихэвчлэн ангийнхаа хөвгүүдтэй явж харагддаг эршүүд маягийн тэр нь түүнийг улам хөөрхөн харагдуулдаг юм шигээ.
Орой заримдаа түүний дэргэд байгаагаар төсөөлнө. Нэг өдөр багш нарын өрөөнөөс энгэртээ ваартай 3-н цэцэг тэвэрсээр гарч ирлээ. Би хувиар харахаар багш нарын өрөө рүү явж байсан зорилгоо мартан түүнийг хараад гацчихлаа. Дотроо би өргөөд явья гэж хэлэх гэсэн ч бие, хэл, хөл 3 хөшчихөөд юу ч хэлж хийж амжаагүй байтал ангийнх нь нэг шаврын хаалт болсон хөвгүүн ирээд цэцэгнээс нь аваад явчихдаг байгаа. Дотроо их харамсан хэсэг тэндээ юу хийхээ мэдэхгүй зогсож байтал ангийн багш мөрөн дээр гараа тавиад хонх дуугарчихлаа анги руугаа орооч гэсэн дуу сонстов гэнэт ухаа орон анги руугаа гүйчихвээ би. Тэр өдрөөс хойш түүний царайг бараг олж харсангүй.
Намрын нар зөөлөн ээсэн эхний сар дуусан гадаа жихүүн салхи сэвэлзэж ирэхэд биеийн тамирын хичээл зааланд ордог боллоо. Тамирын хичээл зааланд ордог болсоноос хойш би долоо хоногийн эхний биеийн тамирын хичээлийг тэсэн ядан хүлээдэг боллоо. Гүйж харайх дуртайдаа биш төгсөх ангийн нэг хөөрхөн охиныг харах гэж л яардаг байсан юм. Тэр охины анги долоо хоногийн эхний өдрийн эхний цаг дээр манай ангитай цуг биеийн тамир ордог байлаа.
Тэр охин ангийн дарга. Ангийн журналаа энгэртээ тэврээд үүдний хаалгаар алхан орж ирээд заал хүртэл намуухнаар алхана. Алхах нь яг л хөвөх шиг хөнгөн, нүдээрээ даруухан инээмсэглэл тодруулж хацар нь яагааран гэрэлтэж царайнаас нь гэрэл цацарч байгаа мэт надад харагддаг байлаа. Анги нь манай ангиас нээх холгүй эсрэг талын буудаг шатны хажууд байдаг юм. Манай ангид бол баруун талын буух шат ойрхон боловч би түүнтэй таарахын тулд зүүн талаар нь буудаг байлаа. Түүний царайг харсан өдрийгөө азтайд бодож тэр өдөртөө л нэг л баяртай хүн. Иймэрхүү байдлаар түүнийг доод ангийнх нь хөвгүүн нууцхан харсаар бараг хагас жилийн нүүр үзлээ. Долоо хоногт аз байвал царайг нь 3 удаа хэдхэн секунд харна. Хажуугаар нь зөрхдөө зүрх догдлож хөл чичирдэг байлаа. Үнэр нь их хурц дотно санагдаж коридорт явж байхад нь бараг үнэрээр нь танина. Тэр тийм ч өндөр биш. Гэхдээ намханд бол орохгүй. Хөөрхөн том алаг нүдгүй, байдаг л нэг нүдтэй. Жинсэн өмд пүүз өмсдөг, нүдээ бүдэгхэн буддаг, уртавтар хар үстэй охин. Байгаа байдал нь хэнэггүй ихэвчлэн ангийнхаа хөвгүүдтэй явж харагддаг эршүүд маягийн тэр нь түүнийг улам хөөрхөн харагдуулдаг юм шигээ.
Орой заримдаа түүний дэргэд байгаагаар төсөөлнө. Нэг өдөр багш нарын өрөөнөөс энгэртээ ваартай 3-н цэцэг тэвэрсээр гарч ирлээ. Би хувиар харахаар багш нарын өрөө рүү явж байсан зорилгоо мартан түүнийг хараад гацчихлаа. Дотроо би өргөөд явья гэж хэлэх гэсэн ч бие, хэл, хөл 3 хөшчихөөд юу ч хэлж хийж амжаагүй байтал ангийнх нь нэг шаврын хаалт болсон хөвгүүн ирээд цэцэгнээс нь аваад явчихдаг байгаа. Дотроо их харамсан хэсэг тэндээ юу хийхээ мэдэхгүй зогсож байтал ангийн багш мөрөн дээр гараа тавиад хонх дуугарчихлаа анги руугаа орооч гэсэн дуу сонстов гэнэт ухаа орон анги руугаа гүйчихвээ би. Тэр өдрөөс хойш түүний царайг бараг олж харсангүй.
Хаврын шалгалт эхлэх цаг болж төгсөх ангийн хүүхдүүд шалгалтандаа бэлдэж
сургууль бөөн бужигнаан. Төгсөх болоогүй бид нарыг багш нар тоож
анзаарах сөхөөгүй нөгөө амь амьдрал нь шийдэгдэх гэж байгаа хэдэн
хэнэггүй толгойнуудтай зууралдаж ангийн дарга нарч ангийнхаа хөвгүүдийг
гайгүй авч гарах гээд завгүй байлаа. Ингэж өдөр хоногууд заримд нь
завгүй зарим нь хийх юмгүй байсаар нэг мэдэхнээ зун цаг хаяанд ирж
сургууль амрах цаг болжээ. Гэнэт ингээд л төгсвөл царайг нь ахиж харж
чадахгүй гэснээ ухаарсанч юм уу өглөө хичээлдээ гарахдаа үсээ гельдэж
кетээ ботинкоор солиод цагаан цамцан дээрээ формынхоо хар пиджакыг биш
баяраар өмсдөг саарлыгаа өмсөн гэрээсээ гарлаа. Хичээл ороод л, тоо
бодоод л, залхуутай хичээлүүд ээлжилсээр. Хурдан хонх дугараасай гэж
яарна. Явахаас нь өмнө бүтэн жил нууцхан харснаа хэлэх гэж догдлоно.
Ийнхүү таван цаг тамалсны эцэст хичээлийн хонх час хийтэл дуугарч би
бараг хамаг юмаа шүүрээд л ангиас багштай уралдан гарлаа.
Ангийнх нь хаалганы хажууханд очоод цонхны дэргэд гарч ирэхийг нь хүлээн зогслоо. Гэтэл нүдэндээ ч итгэхээргүй нэгэн сонин хар салхи шиг зүйлийг олж харлаа. Нөгөө хөөрхөн нууцхан харж байсан охин минь ангийхаа нэг өндөр хөвгүүнтэй хөтлөлцөөд гараад ирдэг байгаа. Юу хийхээ мэдэхээ болисон би яахаа мэдэхгүй хэсэг тэндээ суув. Тэр үед ёстой л уншсан ромиантик хайрын ном, үзсэн савангийн дууриуд нүдэнд харгдаж хайр гэдэг ийм тэнэг байдаг юм уу гэж өөртөөгөө ярьж, эмгэнэлт хайрын дуурийн гол дүр мэтээр өөөрийгөө төсөөлөн суув. Тэгсэн ангийн хөвгүүн ирээд манай ангийн хөвгүүд тэрний ангийнхантай зодоон хийх гэж байна гэсэн чихэнд чимэгтэй ч юм шиг нэг бодлын муухай ч юм шиг мэдээ хүргэв. Ухас хийтэл босоод гомдсон уурласан сэтгэлээрээ зодолдож билээ. Өөдөөс нь эгцэлж ч харж үзээгүй мөртлөө харамлаж, харж явдгаа хэлж зүрхлээгүй мөртлөө уурлаж билээ. Тэр өдрөөс хойш түүний царайг олж харсангүй.
Зуны гурван сар түүнийг үе үехэн зүүдэлж хааяа нэг бодон харамсдаг байлаа. 10 дугаар ангид орж ангийн охидууд бүгд л хөөрхөн харагдана. Нүд ирмэхийн зуур ахиад л нэгэн хавар ирж төгсөлт хаяанд иржээ. Хөөрөн догдолж, харамсан хорогдож байсан ч цаг өнгөрсөөр 10 жилийн сурагчийн ширээнээс оюутны амьдралд хөл тавин шинэ амьдралтайгаа золголоо миний бие. Цаг хугацаа өнгөрсөөр нэг мэдэхнээ би эрийн цээнд хүрэх нас минь нэгэнтээ болжээ. Хүүхэд насны гэнэн мөрөөдөл, хийсвэр сэтгэлгээ тэртээ хол үлджээ.
Дүн өвлийн нэгэн цас бударсан өдөр 3 дугаар цаг завсарлан цай уухаар хоёр давхараас уруудан гарах хаалганы зүг дөхлөө. Гэтэл нэг л дотно харсан царай. Зог тусан хэн билээ гэж бодтол 10 жилдээ хэлж амжаагүй нууцхан шохоорхол тэр зогсож байлаа. Энэ удаад би яах вэ...
Ангийнх нь хаалганы хажууханд очоод цонхны дэргэд гарч ирэхийг нь хүлээн зогслоо. Гэтэл нүдэндээ ч итгэхээргүй нэгэн сонин хар салхи шиг зүйлийг олж харлаа. Нөгөө хөөрхөн нууцхан харж байсан охин минь ангийхаа нэг өндөр хөвгүүнтэй хөтлөлцөөд гараад ирдэг байгаа. Юу хийхээ мэдэхээ болисон би яахаа мэдэхгүй хэсэг тэндээ суув. Тэр үед ёстой л уншсан ромиантик хайрын ном, үзсэн савангийн дууриуд нүдэнд харгдаж хайр гэдэг ийм тэнэг байдаг юм уу гэж өөртөөгөө ярьж, эмгэнэлт хайрын дуурийн гол дүр мэтээр өөөрийгөө төсөөлөн суув. Тэгсэн ангийн хөвгүүн ирээд манай ангийн хөвгүүд тэрний ангийнхантай зодоон хийх гэж байна гэсэн чихэнд чимэгтэй ч юм шиг нэг бодлын муухай ч юм шиг мэдээ хүргэв. Ухас хийтэл босоод гомдсон уурласан сэтгэлээрээ зодолдож билээ. Өөдөөс нь эгцэлж ч харж үзээгүй мөртлөө харамлаж, харж явдгаа хэлж зүрхлээгүй мөртлөө уурлаж билээ. Тэр өдрөөс хойш түүний царайг олж харсангүй.
Зуны гурван сар түүнийг үе үехэн зүүдэлж хааяа нэг бодон харамсдаг байлаа. 10 дугаар ангид орж ангийн охидууд бүгд л хөөрхөн харагдана. Нүд ирмэхийн зуур ахиад л нэгэн хавар ирж төгсөлт хаяанд иржээ. Хөөрөн догдолж, харамсан хорогдож байсан ч цаг өнгөрсөөр 10 жилийн сурагчийн ширээнээс оюутны амьдралд хөл тавин шинэ амьдралтайгаа золголоо миний бие. Цаг хугацаа өнгөрсөөр нэг мэдэхнээ би эрийн цээнд хүрэх нас минь нэгэнтээ болжээ. Хүүхэд насны гэнэн мөрөөдөл, хийсвэр сэтгэлгээ тэртээ хол үлджээ.
Дүн өвлийн нэгэн цас бударсан өдөр 3 дугаар цаг завсарлан цай уухаар хоёр давхараас уруудан гарах хаалганы зүг дөхлөө. Гэтэл нэг л дотно харсан царай. Зог тусан хэн билээ гэж бодтол 10 жилдээ хэлж амжаагүй нууцхан шохоорхол тэр зогсож байлаа. Энэ удаад би яах вэ...
Хажуугаар нь итгэл дүүрэн, нүүрэндээ үл мэдэг инээмсэглэл тодруулсаар
түүний дэргэдүүр зөрж өнгөрлөө. Дэргэдүүр нь гарахдаа 10 жилийн нууцхан
бөгөөд гэнэн шохоорхол минь үүрд баяртай гэж дотроо аяархан боловч
итгэлтэй шивнэж билээ.
Жаргал хүссэн хайрын захидал (гоё өгүүллэг)
Хайрт
минь дээ. Чамайг ингэж дуудах эрхтэй, үгүйгээ мэдэхгүй боловч хамгийн
эхний удаа бичиж үзлээ. Чамдаа бичсэн энэхүү хайрын захиа маань миний
хувьд анхны бөгөөд бас сүүлчийн удаа бичиж үзэж байгаа захидал юм шүү.
Захианыхаа хариуг зүрх минь догдлон хүлээж суух болно. Чамаас ирэх хариу
намайг хамгийн их аз жаргалтай аль эсвэл зүрх шаналгасан гуниг дүүрэн
нэгэн болгох байх даа. Ингээд захиагаа эхлэе.
Их
сургуулийн босгоор давж амьдралд хөл тавин тал тал тийшээ салснаас хойш
2 жилийн дараа гэнэт ийм захидал бичсэнд бүү гайхаарай, хожмын өдөр
амаа барьж харуусалд элэгдэн суухгүй тулд зүрхлэн бичсэн тул заавал
дуустал минь уншаарай.
Хайрт
минь би хувьдаа анхны харцаар дурлал ирдэг гэдэгт итгэгч тун цөөхөн
хүний нэг нь билээ. Энэ талаар нилээн хүнтэй маргалдсан ч харамсалтай нь
итгэдэг хүн маш цөөхөн байдаг юм байна лээ. Анх их сургуулийн босгоор
үнэхээр жаахан хүүхэд алхад орж ирсэн сэн. Тэгээд хэдхэн хоноод ангийн
маань хэдэн хүүхэд үлдэж хоорондоо сайхан танилцая хэмээн оройны 10
хүртэл ангидаа буу халцгаасныг санаж байна уу. Тэр дунд үлдэхдээ л би
чамайг анх олж харсан юм даа. Хожим сонсохнээ чи ч бас намайг бусдаас
арай өөр нүдээр харсан гэнэ лээ. (Үнэн байгаасай) Тэр өдөр нэг л мэдэхэд
би хичнээн ч их зүйл ярьсаныг бүү мэд, ихэнхийг нь л чамд зориулан ярьж
байсан. Гэтэл би чинь барагтай л бол танихгүй хүмүүстэй яриа дэлгээд
байдаггүй, хүмүүсийн тодорхойлсоноор даруухан, хаалттай хүн шүү дээ.
За
тэгээд анхны ангиараа хамтдаа явсан цасны баярыг дурсалгүй өнгөрч
болохгүй ээ, 4-н чарга холбоод бөөнөөрөө дуу шуугиантай явж байгаад
онхолдсон оо санаж байна уу. Дараа нь гэнэт чиний бээлий алга болчихсон
байсныг. Миний хажууд уначхаад хэн ч анзаараагүй болохоор. Би аваад босч
хувцасаа гүвж байх хоорондоо сэмхэн аваад хармаалчихсан юм шүү дээ.
Тэрнээс хойш хичнээн ч удаа гэртээ чинийхээ бяцхан өрөөсөн бээлийг өмсөж
өөрийгөө баярлуулдаг байв даа. Багтахгүй ч гэсэн чихэж өмссөөр байгаад
бараг сунах шахсан байгаа бээлийг одоог хүртэл хадгалсаар байгаа гэвэл
чи хайранд маань итгэх байхаа. Тэр өдөр хүсээд хүсээд чамтай чаргаар
гулгах зүрх хүрээгүй билээ, гэхдээ нэг удаа харц мөргөлдсөндөө дотроо их
л маадгар явсан сан.
Дараа
жил нь бас л ангиараа 2-р курсээ төгслөө гээд лагер явж нийллэг хийснээ
эргээд сана даа. Бүгдээрээ зузаан курткатай хаврын сүүлчийн сарын
бүлээхэн салхинд шахалдан шөнө дунд өнгөртөл гадаа сууцгаахад бас л
хажууд чинь сууж зүрхлээгүй ч гэлээ, яг нэг хүний цаана оройжин
хөдлөлгүй суусныг чи ажигласан л байх даа. Тэгээд голдоо дэлгэсэн
зүйлээс аль амттай гэсэн чихэр жимсээ бас л харанхуйг далимдуулан чиний
өмнө рүү сэм сэмхэн дөхүүлсээр л суусан билээ. Энэндээ бас л сэтгэл
хангалуун сууж байсныг чи минь мэдээгүй байж магад.
Ингээд
3-р курс айлчлан ирлээ. Чи минь сурлага сайтай, бас нэг шалгалтан дээр
ардаа суусан надад дэвтрээ харуулахсан гэсэндээ тун эвгүй хажуулдаж
суугаад байсныг чинь би мэдсэн шүү… Дэвтэр чинь хэдий илхэн харагдаж
эхэлсэн ч гэлээ чиний сэтгэлд би байж магад гэсэн анхны найдлагын оч
надад төрөөд, хуулахаасаа илүү дотроо мөрөөдөлд умбаад шалгалтын цаг
өнгөрсөн дөө. Гэхдээ шалгалт дуусах хүртэл надад дэвтрээ улам тод
харуулах гэж оролдож байгаа чи минь үнэхээр хөөрхөн харагдаж байсныг
зүрхэндээ санасаар л байгаа.
Аз
болж 3 курс дуусах дөхсөн үед манайхан нэг бут шоудаж билээ. Шөнийн 3
цагт эхнээсээ арай гэж тарцгааж билээ. 150гр татчихаад байсан би тэр
зоригтоо анх удаа чамайг гэрт чинь хүргээд өгье гэж дуугарч билээ. Чухам
тэр үгийг л хэлэх гэж уусан юм шүү дээ, тэрнээс уудаггүй хааяа пиав энэ
тэр жаахан л уудгийг минь эрх биш нэг ангийн чи мэдэж байгаа гэж
найдая. Азаар чи аяархан за гэж дуугарсанаар чичрээд байсан хөлийн
өвдөгийг минь байранд нь оруулахад туслаж билээ. Үнэндээ би гэрийн чинь
хаягийг цээжээрээ мэдэж байсан юм, яаж гээч ангийн даргыг панаалдаж
байгаад хувийн хэргийг чинь бүгдийн уншаад орхисон гээч хэхэ. Шимтэн
уншаад дараа нь гэрийн чинь хаягыг сайтар цээжилсэн юм даа. Таксинд
суухдаа чимээгүй л яваад байсныг минь уучлаарай, би дотроо тувт орцонд
чинь оруулж өгөөд яах вэ гэдгээ л бодоод тун хэцүү явж байсан юм.
Давхарт чинь гаргаж өгөөд хацар дээр чинь зөөлөн үнсээд сайхан амраарай
гэж хэлье гээд хатуу шийдсэн хүн танай давхарт гарч ирсэн л дээ. Цааш нь
юу болсоныг чи сайн мэдэж байгаа байх даа. Хэл чимээгүй танай давхарт
доошоо хараад зогсоход минь чи сайхан амраарай хэмээн хэлж билээ. Харин
би тэнэг юм шиг за гэхээс өөр нэг ч үг дуугаралгүй шат алгасан пир пир
гээд гүйж одсон тиймээ. Хэрвээ цонхоороо харсан бол би замын чулуунуудын
хагартал өшигчин өөртөө уурлаж явсан сан. За байхдаа яахав дээ гэж нэг
биш удаа бараг сарын дараа хүртэл үе үе өөртөө уурлаж өөрийгөө хараадаг
байлаа. Ингээд л 3 курс өнгөрч билээ.
Нуулгүй
хэлэхэд 4-р курст орох жилийн зун би нэг охинтой нилээд дотноссон
билээ. Чи ч бараг гадарласан байж магад, дараа нь манай ангиар хэд хэд
эргэлдээд байсан. Тэрэндээ бараг хайртай ч юм болов уу гэж бодсоор 9
сард ангийнхаа хаалгаар би орж билээ. Оронгуутаа л чамайгаа нүдээрээ
хайсан, чи минь надаас түрүүлж ирчихээд найз охидынхоо хажууд даруухан
мишээгээд сууж байлаа. Үгүй тэр биш, энэ минь миний жинхэнэ хайр гэж
сэтгэлдээ би хашгирсан билээ. Би ч хэл үг багатай хаалттай нэгэн, чи
минь ч даруухан сайхан охинсон. Тийм болохоороо л хэн хэн маань ямар
нэгэн зүйл хийлгүй гар хумхин суусаар энэ олон жилүүдийг үдсэн байна.
Миний л буруу л даа, эр хүн гэхэд шийдтэй алхам хийхгүй. Гэхдээ чиний ч
бас буруу бий шүү, чиний дэргэд очихоор хамаг хэлэх гэсэн үг мартагдаад
би зөвхөн тас хөшөөд зогсолгүй, бүх зүйл маань хяналтаас гараад өөр хүн
юм шиг л өөрийгөө удирдаж чаддаггүй болчихдогыг чи гадарладаг байхаа.
Ингээд
л хонхны баяраар чамдаа сэтгэлийнхээ үгийг заавал хэлээд чиний үгийг
сонсоё гэж бас л дотроо хатуу шийдсэн байлаа. Чиний зүгээс надад хайртай
сайн гэсэн ямар ч үйлдэл бараг гардаггүй /дээрх шалгалтыг эс тооцвол/
байсан болохоор би өөртөө тийм ч их итгэлтэй байгаагүй ээ. Гэхдээ
нилээдгүй мөргөлддөг харц маань надад чамд хайртай байхаа гэж найдлага
өгдөг байлаа. Тиймээс би өөрт чинь 4 жил дурлаж явсанаа хэлээд үерхдэг
бүсгүй минь болооч /эсвэл насны минь хань болооч гэх үү гэж бас их
бодсон шүү/ гэж гуйхаар шийдсэн. Оройхон хэрд хэлье гэж шийдсэн маань
бас л миний хулчгар шийдгүй зангаас болсон хэрэг. Сэрүү унаад эхлэхэд
сургуулиа төгсөөд яах тухайгаа хэсэг нөхөд ам уралдан ярьж суусан тэр
хүрээнд би байсан, харин бүрий болж эхлэж байсан тул чамайг ирж суусныг
мэдээгүй ээ. Гэрийнхэн маань 7 сар өнгөрөөгөөд Малайз руу сургуульд
явуулахаар бүх зүйлийг минь бэлдсэн тухай би ам халан бүхнийг ярьтал
нэгэн хүн гүйгээд босоод явахад л чамайг ирж суусныг анзаарсан билээ. Ээ
тэнэгээ гэж дотроо өөрийгөө хараагаад тэр дороо босч чиний хойноос
явсан, надад хайртай юм байна гэсэн бодол зүрх харван орж ирж би
итгэлтэйгээр чиний хойноос явсан. Даанч чи бүтэлгүй хайрыхаа хойноос
оройжин бараг шөнөжин бусдаас зайдуу уйлсан нэгэн охины дэргэдээс
салаагүй дээ. Би тийшээ 2 ч очсон та хэд түүнийг тойроод л заримдаа
аргадаад л, заримдаа загнаад л байсан. Ерөөсөө дуудая гэж ганц зүрхлээд
очиход минь чи уйлчихсан сууж байлаа, чухам надаас болсон уу найзыгаа
өрөвдсөн үү гэдгийг би ялгасангүй. Гараараа даллан дуудахад минь чи
харсан хирнээ доошоо тонгойгоод дахиж надруу хараагүй тиймээ. Тэгээд л
би тэр орой архи гэгчийг зөндөө ууж өдөр буцахаас арай өмнө шиг арай
ядан толгойгоо дааж боссон билээ. Ингээд л сүүлчийн оролдого маань
бүтсэнгүй дээ. Гэхдээ намайг өглөө сэрэхэд дэр дэрлүүлээд, гутлыг минь
тайлаад эвтэйхэн унтуулчихсан байсан хүн чи биш гэж үү. Би мөн гэж бодож
байна.
Чиний
бүх нууцын тухай дөнгөж өчигдөрхөн сонслоо. Бүхэл шөнөжин нэг ч
дугхийлгүй зөвхөн чиний тухай бодож хонолоо. Би хэдийгээр энэ тэр
бүсгүйд мэссэж бичиж хамтдаа шоудаж, заримтай нь дотноссон удаа байгаа ч
гэлээ чин үнэн зүрхний минь хайр зөвхөн чамд гэдгээ үнэнээр нь бичиж
байна. Тиймээс ч би энд 2 жил болохдоо зөвхөн чиний тухай бичиж, ангийн
нөхдөөсөө чиний тухай сураг асууж бас ангиараа авахуулсан зургаасаа
чиний зургийг сэмэртэл ширтэж сууна. Гэтэл чи минь бас энэ хугацаанд
надад хайртай байсан тухайгаа ангийн охинд уулзахдаа сая хэлсэн байх юм.
Чи минь их сургуулийн 4-н жилийн турш орь ганцаараа, хүнд нүүр өгөлгүй
явж ирсэнийг бүгдээрээ л мэддэг шүү дээ. Чи минь одоо надад хайртай юу,
тэр үеийнх шигээ надад хайртай хэвээрээ юу. Харин би чамдаа хайртай. Би
одоо тэр үеийнх шигээ хулчгар шантрамтай хүү биш болсон. Би алдаагаа
засаж чинийхээ насан туршийн халамжит сайн хань байж чадна. Харин чи
минь надад хайртай хэвээрээ бол нэг насны минь хайр, зөвхөн миний амраг
минь болооч гэж чин сэтгэлээсээ гуйж байна.
Энэхүү
захиаг яаран бичих учир гэвэл ирэх сарын 4 өдөр энэ сургуулийнхаа
сүүлийн 2 жилийг сурч төгсөхөөр Малайз улсаас Америк дах салбар руу нь
нисэхээр бүх зүйл маань жин тан болсон. Харин чамайг ажлаа орхиод хэлний
курст суухаар Малайз улсад ирэх сарын 7 өдөр нисэн ирэхийг чинь мэдлээ.
Чи бид 2 зөрөх учиргүй ээ. Чиний хайр хэвээрээ бол би Америк нисэхгүй
ээ, тэвэр дүүрэн цэцгийн баглаатай нисэх онгоцны буудлаас чамайгаа тосон
авах болно. Тэгээд 2лаа дахиад яасан ч салахгүй ээ. Чи намайг л гэж хаа
холоос Малайз улсыг сонгон ирж байгаа байх гэж би дотроо найдлага тавин
бодож сууна.
Харамсалтай нь одоо чамайг надад хайртай хэвээрээ эсэх, хэн нэгэнтэй учирсан эсэхийг чинь би огтхон ч мэдэж чадсангүй, олон цаг утас цохин байж олсон, өдөр болгон шалгадаг электрон шуудангийн хаягруу чинь энэхүү захиаг илгээж байна. Би харин компьютерийнхаа дэргэж хариу иртэл салахгүй эргэлдсээр байх болно. Чиний минь ирэх захиа надад аж жаргал, зовлон шаналал алиныг авчрахыг би мэдэхгүй байна. Хайрт минь чиний сэтгэл надад хэвээрээ тэгээд бас зүрхний минь үгийг сонссон бол миний насны хайр болохыг зөвшөөрөөч дээ. Хариуг цаг минут тутамд хүлээн суух
Чиний хайртай …... чинь. Харамсалтай нь одоо чамайг надад хайртай хэвээрээ эсэх, хэн нэгэнтэй учирсан эсэхийг чинь би огтхон ч мэдэж чадсангүй, олон цаг утас цохин байж олсон, өдөр болгон шалгадаг электрон шуудангийн хаягруу чинь энэхүү захиаг илгээж байна. Би харин компьютерийнхаа дэргэж хариу иртэл салахгүй эргэлдсээр байх болно. Чиний минь ирэх захиа надад аж жаргал, зовлон шаналал алиныг авчрахыг би мэдэхгүй байна. Хайрт минь чиний сэтгэл надад хэвээрээ тэгээд бас зүрхний минь үгийг сонссон бол миний насны хайр болохыг зөвшөөрөөч дээ. Хариуг цаг минут тутамд хүлээн суух
Би чамд хайртай, хонгор минь
Нөхрийнхөө ажил дээрээ цаг наргүй өнждөгөөс болоод нэг өдөр эхнэр нөхөртэйгөө маргалджээ. Үүнээс болоод нөхөр нь гомдож, эхнэр нь тун их ууртай байлаа. Эхнэр нь бүтэн долоо хоног үг дуугарахгүй байсан тул нэг орой нөхөр нь түүнд харандаа, цаас авчирч өгч гэнэ. Тэгээд ширээний хоёр талд суугаад бие биенийхээ чухам юу таалагдахгүй байгааг жагсаан бичихээр болов. Дараа нь цаасаа солилцоод энэ талаараа ярилцах хэрэгтэй гэлээ. Эхнэрт нь гомдмоор зүйл дэндүү их байгаа болохоор толгой өндийлгүй бичиж эхэлжээ. Харин нөхөр нь эхнэр рүүгээ удаан гэгч нь ширтэж байснаа бас л бичиж эхлэв. Тэд 15 минутын турш бичиж, цаасаа солилцлоо. Нөхрийн авсан цаасан дээр маш олон гомдол бичсэн байлаа. Эхнэрийн уур дэндүү их хүрчээ. Харин эхнэр нөхрийнхөө өгсөн цаасыг хараад маш их балмагдаж, нулимс цийлэгнүүлэн өөрийнхөө өгсөн цаасаа хурдан гэгч нь булааж авав. Нөхөр нь өөрийнхөө хоёр хуудас цаасан дээр “Би чамд хайртай, хонгор минь” гэж олон удаа бичсэн байлаа.
Хулаан, миний дvv ахыгаа уучлаарай … (өгүүллэг)
…Гэвч Хулангийн амьдрал ахиад л бvрхэг болж эхэллээ. Тэрээр сvvлийн
хэдэн хоног бие нь эвгvйрхэж, энэ тухайгаа Хуягт хэлтэл Хуяг сандран
тvvнийг дагуулан Эмнэлэгт vзvvлтэл Хулан жирэмсэн болжээ.
Энэ явдал тэдэнд хэн хэнд нь хvнд цохилт болж яах ч учраа олохгvй
балмагдан байцгаана. Удахгvй Бадмаа ирэх гэж байгаа болохоор Хуяг яахаа ч
олохгvй сандран хэдийгээр ингэж хэлэх нvvргvй ч амин хувиа хичээн
Хуланг шахаж шаардан авахуулчих гэхэд Хуланд хичнээн хэцvv байсан ч
тэрээр ээжийнхээ захиж хэлсэн vгийг санан удаан бодсоны эцэст хэвлий дэх
хvvхдээ төрvvлэхээр болжээ. Хулангийн ээж амьд сэрvvн байхдаа тvvнд
миний охин том болоод амьдралын жамаар ээж болно. Одоо vеийн залуус
хэвлий дэх алаг vрээ өөрийн гараар алдаг болж дээ. Миний охин хэзээ ч
битгий тийм нvгэл хийгээрэй. Цаашид чамд юу ч тохиолдож болно. Жаргаж
зовох амьдралын нугачаанд өвдөг сөхөрсөн ч vртэй болчихоод тvvндээ мэс
хvргэж болдоггvй юм шvv. Хvнд хvн шиг эрдэнэ дахиж олддоггvй юм миний
охин гэж хэлсэн нь тодхон санагдаж сэтгэлд нь дvрсхийн бууж байв. Хулан
хэдийгээр балчир охин ч амьдралын хvндийг туулсан хэрсvv нэгэн болохоор
нэгэнт хvсээгvй ч төрсөн vр минь юм чинь авахуулахгvй гэхэд Хуяг элдвээр
аргадаж vзэн
-Хэрэв эгч чинь мэдвэл бидний амьдрал сvйрнэ шvv дээ. Ахыгаа ингэж хорлож болохгvй, тэгээд ч миний дvv балчир хvvхэд, дөнгөж 18нас хvрэх гэж байж яаж хvvхэд өсгөх гээд байгаа юм бэ гэхэд Хулан зvрхэн дэх уур хорслоо барьж ядан
-Та vнэхээр л өөрийнхөө амьдралыг бодсон юм бол яагаад миний амьдралыг бодож vзээгvй юм бэ. Тиймээ би балчир хvvхэд. Гэлээ ч тань шиг хvнээ алдсан ийм хvний дэргэд жинхэнэ хvн юм шvv. Энэ хvvхдийг би хvсээгvй ч гаргах л болно хэмээн эрс шийдэмгий хэлэхэд Хуягт хэлье гээд ч vг олдсонгvй. Тvvний тэвчээр барагдан Хуланг дэмий л загнаж зандарсан ч эцсийн дvнд Хулангийн шийдэх асуудал болохоор яаж ч чадахгvй байлаа. Хулан өөрийнхөө жирэмсэн болсныг мэдсэнээс хойш Төрөөтэй уулзахаас зугтан, тvvнийг мартахыг хvсэвч vнэхээр зvрх сэтгэлд нь нэгэнт орон зайгаа эзэлжээ. Төрөө ч Хулангvйгээр хэдэн өдрийг барна гэдэг аймшигтай болж vvдэнд нь өдөржин сахих аж. Юу болсон, яасан тухайгаа хэлэхгvйгээр чив чимээгvй болсонд нь гомдовч нэг л өдөр гараад ирнэ гэж итгэн хvлээсээр. Хоёр сар гэдэг нисэх мэт хурдан өнгөрлөө. Хуяг Бадмааг ирнэ гэж айж сандран байтал ашгvй бурхны авралаар эмчилгээ нь удааширч дахиад гурван сар эмчлvvлэх болжээ. Хэдийгээр сэтгэл амравч гэдсэн дэх хvvхэд томрохын хирээр улам л хэцvvдэх нь мэдээж. Бvхэл бvтэн гурван сар Хулан гэртээ сууж хэвлийд нь өсөн торниж буй, хvний хорвоод хайр энэрлээр хомсхон мэндлэх vрээ өрөвдөн, басхvv амьдралыг буруутган байв. Төрөөтэй нэг ч удаа уулзсангvй. Vнэндээ гvйгээд оччихмоор санагдавч өөрийн эрхгvй энэхvv сэтгэлийн тушаа тvvнийг албадан хорьж байлаа.Гэрийн vvдэнд хvлээж суудаг Төрөө аль эртнээс алга болжээ. Хулан тvvнийг явсанд нь баярлавч, хайртай хvнээ явуулсандаа сэтгэл нь шаналж нууцхан мэгшин нулимсаараа сэтгэлээ дэвтээн зогоох ажгуу. Гэвч яая гэхэв хорвоогийн даажигналд өртсөн харалган заяагаа дагахаас өөр аргагvй. Бадмаа ирэх болжээ. Энэ vед Хуяг юу болохыг төсөөлөхөөс ч бэрх байлаа. Бадмааг онгоцны буудал дээрээс тосч аван гэрлvvгээ явах замдаа Хуяг
-Миний хань их ядрав уу? Чамайгаа их саналаа шvv хэмээн нялуурч явна. Бадмаагийн эмчилгээ vр дvнгээ өгч зvрхний vйл ажиллагаа нь сайжран цаашид хvvхэд төрvvлэх боломжтой болжээ. Тэд явсаар гэрийнхээ vvдэнд ирж Хуяг эхнэрийгээ тvшин vvд онгойх тэр агшинд юу болохыг төсөөлж чадалгvй дэмий л гар нь салганан зvрх нь амаар нь гарчих шахан зогстол vvд онгойлгож өгсөн Хулангийн гэдсийг харсан Бадмаагийн царай зэвхий цайж харцаараа ямар нэгэн зvйлийг асуух мэт Хуягийг ширтэн чимээгvй зогсоно. Бадмаа Хуланд юу ч хэлсэнгvй. Хулан ч юу ярих билээ. Хуяг л хоёр бvсгvйн дунд гvйн хэн хэнийх нь аяыг аргалах гэж дэмий л бөгтөгнөн гvйх аж. Хуяг vнэнийг хэлэхээс өөр аргагvй болж Бадмаад бvх учрыг тайлбарлахад Бадмаа чимээгvй сонсож сууснаа асгартал уйлан
-Чи даанч яав даа. Арай ч дээ хэмээн мэлмэрvvлэн уйлахад Хуяг сvнс нь зайлсан мэт vхээнц царайлан Бадмаагийн өөдөөс эгцэлж харж чадахгvй бээцэгнэн
-Миний буруу, өвгөнийгөө уучлаарай. Хуланд ямар ч буруу байхгvй, чи тvvнийг битгий загнаарай гэхэд Бадмаа уураа барьж ядан Хуягийг толгой тvрvvгvй загнан харааж сая нэг жаахан тайвшран бvхнийг эргэцvvлэн бодож vзлээ.
-Надад Хуланг загнах эрх даанч алга. Чи бид хоёр vр хvvхэдгvй болохоороо л энэ охиныг гэртээ авчирсан. Эцэг эхтэй нь vй зайгvй найзууд байсан хэрнээ хvний ёсоор сайхан хандаж чадлуу. Хажууд нь чиний байж байгааг. Бид ч ёстой хvн биш юм даа хэмээн хэлэхэд Хуяг гайхан
-Чи тэгээд Хуланд уурлахгvй гэсэн vг vv гэхэд
-Хар тэнэг минь. Чи намайг энэ охин руу дайрч давшилна гэж бодоо юу. Би энэ хугацаанд их юм бодлоо. Эмнэлгийн орон дээр тааз ширтэн хэвтэхдээ яагаад ч юм муу совин татаад байдаг байсан юм. Гэхдээ арай ч чамайг ийм хэрэг хийчихээд ингээд ичих ч vгvй сууж байна гэж яаж мэдхэв дээ. Одоо энэ хvvхдийг яана даа хэмээн гаслахад Хуягт vнэндээ хэлэх vг олдсонгvй. Бадмаагийн бие ч тэнхэрч Хулангийн гэдэс томорсоор Бадмаа эгзэгийг нь тааруулж байгаад Хуланд
-Миний дvv энэ хvvхдийг яаж өсгөх билээ дээ. Тэртээ тэргvй Хуягийн хийсэн vйлийн лай юм хойно хvvхдээ гарахаар нь бид хоёрт өгчих. Vнэндээ чиний амьдралыг балалчихаад ийм юм ярина гэдэг. Гэхдээ одоо vvнээс өөр арга алга. Цаашид амьдралаа бодсон дээр гэх зэргээр учирлан хэлэхэд Хулан эрс vгvйсгэж
-Бадмаа эгчээ би тэгж чадахгvй ээ. Би өөрөө байгаа цагт өөрийнхөө хvvхдийг өөрөө л өсгөх болно. Тэгээд ч би удахгvй хvvхдээ төрvvлчихээд танайхаас явна. Та хоёр минь одоо vр хvvхэдтэй болж сайхан амьдар. Өдийг хvртэл намайг гэртээ байлгасанд чинь харин баярлалаа гэж хэлэхэд энэ vг Бадмаагийн зvрхэнд хутга зоох мэт хатуу сонсогдовч хариу хэлэх vггvй дэмий л таг боллоо. Удалгvй Хулан эсэн мэнд амаржиж булцгар хөөрхөн хvvтэй болжээ. Тэрээр хvvгээ энхрийлэн хайрлаж, хорвоо дээр цор ганцаар байсан vеэ дурсаж vрийнхээ төлөө, амьдралын төлөө тэмцэхээр сэтгэлийн хаттай нэгэн болсон ажээ. Хулан эмнэлгээс гаран хоёр сар болсны дараа ажил олж хийхээр хөөцөлдөн Бадмаагийн хуучин ажилладаг байсан оёдлын цехэд ажилд орж цехийнхээ хажуу өрөөг нь суллуулан хvvтэйгээ амьдрах болжээ. Ийнхvv хоног өдөр ээлжлэн өнгөрсөөр таван жилийн дараа Хулан биеэ даасан сайхан бvсгvй болсон байв. Тэрээр хvvгээ хэнээс ч дутахааргvй сайхан өсгөжээ. Хулан цехийнхээ хэсгийн дарга болж, бас ч гvй өндөр цалинтай болохоор хvvтэйгээ элбэг хангалуун амьдарна. Хорвоо хvнээр тоглож чаддаг бол бас ивээж чаддаг билээ. Хулан энэ хугацаанд өөрийнхөө амьдралыг хэнээс ч дутахааргvй сайхан авч явжээ. Хуягийнхаас явснаас хойш дахин тэднийд очоогvй болохоор бvтэн таван жилийн турш сураг тасарсан аж. Хэдийгээр юугаар ч дутахааргvй сайхан амьдарч байвч өдөр өдрөөр өсөн бойжих Тэмvvлэн хvv нь аавыгаа өвччихсөн юм шиг адилхан болж аав, аав хэмээн vе vе дуудах нь зvрх хөндvvрлэмээр. Хулан өнгөрсөн таван жилийн турш ажилдаа тун шаргуу хичээнгvй, бусадтайгаа ч их нийтэч байдаг болохоор хамт олон нь тvvнийг гэр бvлийнхээ хvн шиг л vздэг ажээ. Цехийн дарга Очир ч тvvний энэ байдлыг сайн мэддэг болохоор байнга л халамж тавин битvvхэндээ тvvнээс сэтгэл горилон явдаг нэгэн билээ. Хааяа нэг Хулангийн зав зайг тааруулан хамт хооллож ажил хэргээ ярилцах завсар тvvнд өөрийнхөө сэтгэлийг vе vехэн хэлээд амждаг байв. Гэлээ ч Хулан өдийг хvртэл Очирт юу ч хэлэлгvй явсаар. Учир нь тэрээр сэтгэл дотроо хайрлан санаж, хvлээж суудаг Төрөөгөө мартаж чадахгvй явдаг билээ. Хулантай хамт ажилладаг эгч хvvхнvvд бvгд л тvvнийг Очиртой нийлvvлэхийг оролдож чамд Очир шиг ийм сайн хvн дахиж олдохгvй. Хvvгээ бодсон ч эртхэн нэг гэрт ор хэмээн ятгана. Очир бол айлын дөрвөн хvvхдийн бага нь төдийгvй ганц эрэгтэй болохоор ээж нь тvvнийг удам сайтай айлын охинтой суулгаж гал голомтоо vргэлжлvvлэх бодолтой нэгэн юм.Хэдийгээр Очир гуч хvрч яваа ч эхнэр хvvхдийн талаар бодох завгvй ажилласаар Хуланг өөрийнх нь компаний оёдлын цехэд ажилладаг болсноос хойш нэг юм бvсгvй хvний тухай бодож, хайрыг мэдэрч эхэлжээ. Очир Хулангийн хvvхэдтэйг нь мэддэг ч хайрласан бvсгvйнхээ хvvхдийг өөрийн л хvvхэд шиг боддог байлаа. Гэвч тvvнийг хvvхэдтэй хvvхэнд толгойгоо мэдvvлэх гэлээ хэмээн ээж, гурван эгч нь зэмлэнэ. Хэдийгээр чинээлэг айлын ганц хvv ч боловсрол мэдлэгтэй, өөрийн гэсэн ухаантай тэрээр Хулангийн гадаад vзэмжид шунан дурлалгvй сэтгэлийн асар их тэвчээр, хvнийг ойлгож чаддаг энэрэнгvй сайхан сэтгэлд нь vнэн зvрхнээсээ татагдсан билээ. Ийм байдлаар нэгэнт таван жилийг vдсэн болоод ч тэрvv Хулангийн зvрх сэтгэл аажим аажмаар зөөлрөн дасаж Очиртой ханилж суухаар шийдлээ. Тэр хоёрыг суух болсонд бvх л ажилчид баярлан хөөрхий зовлон vзсэн энэ охин одоо л нэг жаргал гээчийг эдлэх нь хэмээн хөөрцөглөнө. Очир Хулан хоёр намрын дунд сарын билэгт сайн өдөр хуримаа хийхээр товлон эртнээс бэлдэж эхэллээ. Хаврын урин дулаан өдрvvд vргэлжилсээр. Хулан гэртээ хvvгийнхээ хувцсыг угааж суутал хаалга тогшин Очир орж ирээд
-За миний хоёр юу хийцгээж байна даа хэмээн Хуланг vнсээд тоглож суугаа Тэмvvлэн хvv дээр очин эрхлvvлэх зуураа
-Хулаан, өнөөдөр амралтын өдөр юм чинь гурвуулаа гадуур гарч юм vзье тэгэх vv гэхэд Хулан хөөс болсон гараа арчин цай аягалж өгөх зуураа
-Яах юм бэ, өнөөдөр хийх ажил зөндөө байна гэхэд Очир
-Чи дандаа л ажилтай гэх юм. өнөөдөр л ганцхан зав гаргачих гэж гуйсаар тэд драмын театр руу хувцаслан гарцгаалаа. Тэмvvлэн хvv ч Очирыг аль хэдийнэ аав гэж дуудан хамт тоглож наадан их л сvрхий байх болжээ. Хулан vvнд дотроо баярлан хvvд минь сайн эцэг болж чадах хvн юм даа гэж бодно. Тэд дуу шуу болсоор театрын vvдэнд ирж машинаас бууцгаан хамгийн урд талын эгнээний тасалбар аван орцгоолоо. Хулангийн хувьд анх удаа театрын vvдээр алхаж урлаг соёлынхоо хvмvvсийг өөрийн нvдээр харж байнаа нь энэ. Концерт дунд хэсэгтээ орж хөтлөгч бvсгvй гарч ирэн
-Одоо та бvхний өмнө эх орондоо саяхан ирээд байгаа авьяаслаг залуу хуурч Төрмөнхийг тайзнаа урьж байна хэмээн хэлтэл тайзан дээр морин хуур барьсан монгол дээлтэй залуу гарч ирэн хуураа уянгалууллаа. Яг энэ эгшинд Хулангийн толгойд аянга ниргэх мэт болон балмагдав. Хулан итгэж ядан тvvнийг ахин дахин ажиж хартал vнэхээр Төрөө байлаа. Тэрээр өөрийн эрхгvй Төрөө, Төрөө хэмээн амандаа аяархан дуудаж сууна. Өнөөх л сэтгэл зvрхэнд нь хамгаас дотно эгшиглэж байдаг энэ аялгууг таван жилийн турш сэтгэл дотроо vгvйлж ирсэн Хулан амьдралын манан дунд өөрөө өөрийгөө ч олохгvй болтлоо төөрсөөр сая л нэг олох шиг боллоо. Тvvний ингэж хачин байдалтай суугааг ганц Очир ч биш хуураа уянгалуулан тоглох Төрөө ч олж харсан байв. Тэрээр өмнөөс нь тас ширтэн суугаа Хуланг хараад бас л таньж ядан байвч дахин учрахгvй хэмээн бодож итгэл алдарсан хайртай бvсгvй нь ингээд сууж байхыг хараад баярлаж догдлохгvй байхын аргагvй ээ. Гэвч Төрөө Хулангийн дэргэд өвөр дээрээ хөөрхөн хvv эрхлvvлэн суух бадриун эрийг хараад өнөөх сэтгэл итгэл замхрах шиг болов. Хулангийн нvдийг ширтэн ямар нэгэн зvйлийг асуух гэж тэмvvлж байгаа нь илт. Гэлээ ч энэ мөчийг хэзээ ч алдаж болохгvйгээ ухааран тоглож буй аялгуугаа дуусангуут тайзны ард хуураа тавьчихаад хөшигний завсраар тvvнийг гарахыг хvлээн зогсоно.
Удалгvй концерт ч дууслаа. Vзэгчид хаалгаар цувран гарч Хулан Очир Тэмvvлэн хоёрын араас дэн дун алхаж байтал архан талаас
-Хулаан гэх танил дотно дуу гарахад яг vvнийг л хvлээж байсан мэт Хулан эргэн хартал Төрөө
-Сайн байна уу? Чи намайг таньж байгаа биздээ хэмээн гар сунгахад Хулан тvvний гараас атгахдаа vл мэдэг чичрэн байгааг мэдэрч хэлэх vгээ олж ядан
-Сайн, чамайг танилгvй яахав дээ гэхэд хажууд нь харж зогссон Очир Хуланд тvрvvлээд явлаа гэж хэлээд хvvгээ хөтлөн гарлаа. Төрөө Хулан хоёр бие биенээ харан хэсэг чимээгvй суув. Дэндvv анир чимээгvй байдлыг эвдэхийг хичээсэн Төрөө
-Энэ хугацаанд сайн сууж байв уу? Чи бид хоёр олон жил уулзсангvй дээ. Саяных чиний нөхөр хvv хоёр чинь vv гэхэд Хулан юу гэж хэлэхээ мэдэхгvй гацаж тvгдчин тvvний асуултаас зугтан
-Чи саяхан гадаадаас ирсэн гэв vv? Гэхэд Төрөө өөр зvйл ярихыг хvссэнгvй шууд л
-Тэр vед чамайг хvлээж vvдэнд чинь зогсохдоо явахаасаа өмнө ядаж ганц удаа ч болов уулзахыг хvссэн. Би гадаадад сурч байхдаа чамайг их санасан шvv хэмээн шуудхан хэлтэл Хулан зөвхөн тvvний ярихыг л сонсохоос өөрт юу тохиолдсон, яагаад уулзахаа больсон тухайгаа тайлбарлая гэвч дэндvv адармаатай болохоор яаж эхлэхээ ч мэдэхгvй байлаа. Энэ vдэш тэд өнгөрсөн бvхнийг эргэн дурсаж хэн хэндээ хайртай байснаа илvv ихээр мэдэрч байв. Хулан харьж явахдаа Төрөөгийн хэлэх vг болгондоо, ярьсан яриа болгондоо гомдол хавчуулан яагаад хvлээгээгvй юм бэ гэх итгэл алдарсан гаслант vгсийг шингээн байсныг санан яах ч аргагvй хувь заяаныхаа хатууд гоморхон өр зvрхээ өмлөн өмлөн алхана. Ингэж явсаар Хулан гэртээ ортол Очир хvvг унтуулчихаад сууж байв. Тэрээр ямар нэг зvйлийг лавлан асуух гээд чадахгvй байгаа нь илт. Гэвч Хулан энэ бvхнийг учирлаж хэлэхийг огтхон ч хvссэнгvй. Өдөр хоногууд ээлжлэн өнгөрсөөр Хулан Төрөө хоёр хааяа нэг уулзаж удаан шаналсан хэн хэнийхээ сэтгэлийг өчvvхэн ч атугай бvлээцvvлэх болжээ. Vvнийг мэдсэн Очир тэр хоёрын өмнө нь бие биедээ хайртай байсныг, яагаад холдсоныг мэдээд удаан бодсоны эцэст Хулангийн аз жаргалын төлөө өөрийнхөө сэтгэлийг хорьжээ. Очирыг ийм шийдвэр гаргасанд Хулан гайхан тvvнээс уучлалт гуйж хожим бие биедээ хар буруу саналгvй сайхан найзууд болохоор шийджээ. Ингэж байтал бас нэгэн санаанд оромгvй зvйл болох нь тэр. Хулангийн ажил дээрээ тvvнийг нэг хvн сvvлийн vед сураглаж асуух болсон байв. Энэ хvн бол Хуяг байв. Хуяг Хулангийн гэрийг олж мэдэн тэднийд ирлээ. Гэрэл гэгээ гийсэн Хулангийн сэтгэл дахин зовлон гунигаар дvvрэх шиг болов. Хуяг Бадмаа хоёр энэ таван жилийн турш ганц хvvхэд олсон ч тэр нь хvн болоогvй ажээ. Ингээд тэдний амьдрал сарниж Бадмаа гадаадад эмчилгээ хийлгэж байхдаа танилцсан эмчтэйгээ суугаад явсан аж. Хуягт эцэст нь хумхын тоос ч vлдсэнгvй. Ингээд насны эцэст хорвоо дээрх ганц vрээ санан ирж байгаа нь энэ. Тэд бие биенийхээ царайг харж чадахгvй газар ширтэцгээн хэсэг суулаа
-Хулаан миний дvv ахыгаа уучлаарай. Би дахиад л чиний амьдралд оролцчихлоо. Гэвч ах нь өөрийнхөө хар нvглийг одоо энэ биеэрээ амсаж байна. Чи намайг ойлгоод хvvтэй минь хааяа нэг уулзуулж байгаач хэмээхэд Хулан эрс шийдэмгийгээр
-Vгvй ээ, Хуяг ахаа та одоо явж vз. Энэ хvv бол миний л хvv. Танд энэ хvvхдийг өөрийнхөө хvvхэд гэж хэлэх эрх байхгvй. Дахин надад битгий гай бол. Таниас болж би ханатлаа зовлон амссан. Та миний амьдралд дахиад битгий гай бол. Зvгээр л яв гэж хэлэн гэрээсээ гаргалаа.
Хуягийг гаргасныхаа дараа Хулан өөрийн мэдэлгvй хvvгээ тас тэврэн мэлмэртэл уйлан суутал гаднаас Төрөө орж ирэн юу болсныг мэдээд тvvний сэтгэлийг тайвшруулан хэзээ хурим найраа хийх талаар ярьцгаан суув. Энэ явдлаас хойш долоо хоногийн дараа Хулан хажуугийн дэлгvvр орохоор хvvгээ гэртээ орхичихоод гартал Хуяг энэ хооронд иржээ. Тэр зvгээр ч гvй нэлээд согтчихсон байсан болохоор гэртээ ганцаараа суугаа хvvгээ хараад тэврэн авч
-Хvv минь, vр минь аавыгаа таньж байна уу? Би чиний аав шvv дээ vйлийн vр минь хэмээн сууснаа хvvгээ vнсэж vлгэн
-Аав нь чамайг ганц өдөр дэргэдээ байлгамаар байна, миний хvv аавтайгаа жаахан гадуур явнаа гэсээр гэрээс дагуулан гуйвж дайван явсаар зам хөндлөн гарах гээд зогсож байхыг харсан Хулан барьж явсан юмаа шийдчихээд араас нь гvйн
-Тэмvvлэн миний хvv гэсээр ухаан сөхөөгvй амьтан бахиран байв. Хуяг хvvг хөтлөн машин тэрэг сvлжилдэх замаар огт ажралгvй алхана. Хулан хамаг чадлаараа гvйсээр тэдний архан талд ирээд vхэтхийн уналаа. Бурхан минь ямар их гай зовлон бэ. Амьдрал тvvнээр ямар хатуу тоглоно вэ. Цус нөжинд будагдсан Хулангийн дэргэд Хуяг толгойгоо шаан бахирч Хуланг тэврэн –Ээ хар нvгэлт толгой, би л vхэх ёстой шvv дээ. Хулаан битгий vхээч дээ хэмээн орилсоор. Тэмvvлэн хvv ээжийнхээ дэргэд зогсон өрөвдөлтэйгөөр
-Ээжээ, ээжээ гэж уйлах нь орчлонг хадааж байв. Зvрх шимширмээр энэ бvсгvйн туулсан амьдрал хийгээд яг энэ мөчийг харсан хvн битгий хэл бурхан ч нулимс дусаан сэтгэл нь өвдмөөр байлаа. Хулан нэгэнт тэнгэрийн орноо заларчээ. Хайр сэтгэл, хонгор vрээ энэ орчлонд vлдээгээд дахин эргэж ирэхээргvй алсад одлоо. Хөөрхий бvсгvйн булшны өмнө гаслан уйлах Хуяг өөрийгөө харааж зvхэн
-Хулаан би л чамайг алчихлаа. Би л чиний амьдралаар тоглочихлоо, хойд насандаа vvрд өлмий дор чинь өвдөг сөхрөн амьдаръя. Намайг битгий уучил … Энэ бvсгvйн хувь заяагаар хэн нэг хvн биш гагцхvv амьдрал өөрөө тоглож орхисон юм. Яагаад тvvнд ийм шударга бус хандана вэ. Яагаад тvvнээс амьдрал аз жаргалыг харамлана вэ. Үvнд хэн ч хариулж чадахгvй гэж vv. Ээжийнхээ өврөөс ч гараагvй эрх жаахан хvvгээ, энхрий хайртай хvнээ дээд тэнгэрээс харж л суугаа байхдаа.
-Хэрэв эгч чинь мэдвэл бидний амьдрал сvйрнэ шvv дээ. Ахыгаа ингэж хорлож болохгvй, тэгээд ч миний дvv балчир хvvхэд, дөнгөж 18нас хvрэх гэж байж яаж хvvхэд өсгөх гээд байгаа юм бэ гэхэд Хулан зvрхэн дэх уур хорслоо барьж ядан
-Та vнэхээр л өөрийнхөө амьдралыг бодсон юм бол яагаад миний амьдралыг бодож vзээгvй юм бэ. Тиймээ би балчир хvvхэд. Гэлээ ч тань шиг хvнээ алдсан ийм хvний дэргэд жинхэнэ хvн юм шvv. Энэ хvvхдийг би хvсээгvй ч гаргах л болно хэмээн эрс шийдэмгий хэлэхэд Хуягт хэлье гээд ч vг олдсонгvй. Тvvний тэвчээр барагдан Хуланг дэмий л загнаж зандарсан ч эцсийн дvнд Хулангийн шийдэх асуудал болохоор яаж ч чадахгvй байлаа. Хулан өөрийнхөө жирэмсэн болсныг мэдсэнээс хойш Төрөөтэй уулзахаас зугтан, тvvнийг мартахыг хvсэвч vнэхээр зvрх сэтгэлд нь нэгэнт орон зайгаа эзэлжээ. Төрөө ч Хулангvйгээр хэдэн өдрийг барна гэдэг аймшигтай болж vvдэнд нь өдөржин сахих аж. Юу болсон, яасан тухайгаа хэлэхгvйгээр чив чимээгvй болсонд нь гомдовч нэг л өдөр гараад ирнэ гэж итгэн хvлээсээр. Хоёр сар гэдэг нисэх мэт хурдан өнгөрлөө. Хуяг Бадмааг ирнэ гэж айж сандран байтал ашгvй бурхны авралаар эмчилгээ нь удааширч дахиад гурван сар эмчлvvлэх болжээ. Хэдийгээр сэтгэл амравч гэдсэн дэх хvvхэд томрохын хирээр улам л хэцvvдэх нь мэдээж. Бvхэл бvтэн гурван сар Хулан гэртээ сууж хэвлийд нь өсөн торниж буй, хvний хорвоод хайр энэрлээр хомсхон мэндлэх vрээ өрөвдөн, басхvv амьдралыг буруутган байв. Төрөөтэй нэг ч удаа уулзсангvй. Vнэндээ гvйгээд оччихмоор санагдавч өөрийн эрхгvй энэхvv сэтгэлийн тушаа тvvнийг албадан хорьж байлаа.Гэрийн vvдэнд хvлээж суудаг Төрөө аль эртнээс алга болжээ. Хулан тvvнийг явсанд нь баярлавч, хайртай хvнээ явуулсандаа сэтгэл нь шаналж нууцхан мэгшин нулимсаараа сэтгэлээ дэвтээн зогоох ажгуу. Гэвч яая гэхэв хорвоогийн даажигналд өртсөн харалган заяагаа дагахаас өөр аргагvй. Бадмаа ирэх болжээ. Энэ vед Хуяг юу болохыг төсөөлөхөөс ч бэрх байлаа. Бадмааг онгоцны буудал дээрээс тосч аван гэрлvvгээ явах замдаа Хуяг
-Миний хань их ядрав уу? Чамайгаа их саналаа шvv хэмээн нялуурч явна. Бадмаагийн эмчилгээ vр дvнгээ өгч зvрхний vйл ажиллагаа нь сайжран цаашид хvvхэд төрvvлэх боломжтой болжээ. Тэд явсаар гэрийнхээ vvдэнд ирж Хуяг эхнэрийгээ тvшин vvд онгойх тэр агшинд юу болохыг төсөөлж чадалгvй дэмий л гар нь салганан зvрх нь амаар нь гарчих шахан зогстол vvд онгойлгож өгсөн Хулангийн гэдсийг харсан Бадмаагийн царай зэвхий цайж харцаараа ямар нэгэн зvйлийг асуух мэт Хуягийг ширтэн чимээгvй зогсоно. Бадмаа Хуланд юу ч хэлсэнгvй. Хулан ч юу ярих билээ. Хуяг л хоёр бvсгvйн дунд гvйн хэн хэнийх нь аяыг аргалах гэж дэмий л бөгтөгнөн гvйх аж. Хуяг vнэнийг хэлэхээс өөр аргагvй болж Бадмаад бvх учрыг тайлбарлахад Бадмаа чимээгvй сонсож сууснаа асгартал уйлан
-Чи даанч яав даа. Арай ч дээ хэмээн мэлмэрvvлэн уйлахад Хуяг сvнс нь зайлсан мэт vхээнц царайлан Бадмаагийн өөдөөс эгцэлж харж чадахгvй бээцэгнэн
-Миний буруу, өвгөнийгөө уучлаарай. Хуланд ямар ч буруу байхгvй, чи тvvнийг битгий загнаарай гэхэд Бадмаа уураа барьж ядан Хуягийг толгой тvрvvгvй загнан харааж сая нэг жаахан тайвшран бvхнийг эргэцvvлэн бодож vзлээ.
-Надад Хуланг загнах эрх даанч алга. Чи бид хоёр vр хvvхэдгvй болохоороо л энэ охиныг гэртээ авчирсан. Эцэг эхтэй нь vй зайгvй найзууд байсан хэрнээ хvний ёсоор сайхан хандаж чадлуу. Хажууд нь чиний байж байгааг. Бид ч ёстой хvн биш юм даа хэмээн хэлэхэд Хуяг гайхан
-Чи тэгээд Хуланд уурлахгvй гэсэн vг vv гэхэд
-Хар тэнэг минь. Чи намайг энэ охин руу дайрч давшилна гэж бодоо юу. Би энэ хугацаанд их юм бодлоо. Эмнэлгийн орон дээр тааз ширтэн хэвтэхдээ яагаад ч юм муу совин татаад байдаг байсан юм. Гэхдээ арай ч чамайг ийм хэрэг хийчихээд ингээд ичих ч vгvй сууж байна гэж яаж мэдхэв дээ. Одоо энэ хvvхдийг яана даа хэмээн гаслахад Хуягт vнэндээ хэлэх vг олдсонгvй. Бадмаагийн бие ч тэнхэрч Хулангийн гэдэс томорсоор Бадмаа эгзэгийг нь тааруулж байгаад Хуланд
-Миний дvv энэ хvvхдийг яаж өсгөх билээ дээ. Тэртээ тэргvй Хуягийн хийсэн vйлийн лай юм хойно хvvхдээ гарахаар нь бид хоёрт өгчих. Vнэндээ чиний амьдралыг балалчихаад ийм юм ярина гэдэг. Гэхдээ одоо vvнээс өөр арга алга. Цаашид амьдралаа бодсон дээр гэх зэргээр учирлан хэлэхэд Хулан эрс vгvйсгэж
-Бадмаа эгчээ би тэгж чадахгvй ээ. Би өөрөө байгаа цагт өөрийнхөө хvvхдийг өөрөө л өсгөх болно. Тэгээд ч би удахгvй хvvхдээ төрvvлчихээд танайхаас явна. Та хоёр минь одоо vр хvvхэдтэй болж сайхан амьдар. Өдийг хvртэл намайг гэртээ байлгасанд чинь харин баярлалаа гэж хэлэхэд энэ vг Бадмаагийн зvрхэнд хутга зоох мэт хатуу сонсогдовч хариу хэлэх vггvй дэмий л таг боллоо. Удалгvй Хулан эсэн мэнд амаржиж булцгар хөөрхөн хvvтэй болжээ. Тэрээр хvvгээ энхрийлэн хайрлаж, хорвоо дээр цор ганцаар байсан vеэ дурсаж vрийнхээ төлөө, амьдралын төлөө тэмцэхээр сэтгэлийн хаттай нэгэн болсон ажээ. Хулан эмнэлгээс гаран хоёр сар болсны дараа ажил олж хийхээр хөөцөлдөн Бадмаагийн хуучин ажилладаг байсан оёдлын цехэд ажилд орж цехийнхээ хажуу өрөөг нь суллуулан хvvтэйгээ амьдрах болжээ. Ийнхvv хоног өдөр ээлжлэн өнгөрсөөр таван жилийн дараа Хулан биеэ даасан сайхан бvсгvй болсон байв. Тэрээр хvvгээ хэнээс ч дутахааргvй сайхан өсгөжээ. Хулан цехийнхээ хэсгийн дарга болж, бас ч гvй өндөр цалинтай болохоор хvvтэйгээ элбэг хангалуун амьдарна. Хорвоо хvнээр тоглож чаддаг бол бас ивээж чаддаг билээ. Хулан энэ хугацаанд өөрийнхөө амьдралыг хэнээс ч дутахааргvй сайхан авч явжээ. Хуягийнхаас явснаас хойш дахин тэднийд очоогvй болохоор бvтэн таван жилийн турш сураг тасарсан аж. Хэдийгээр юугаар ч дутахааргvй сайхан амьдарч байвч өдөр өдрөөр өсөн бойжих Тэмvvлэн хvv нь аавыгаа өвччихсөн юм шиг адилхан болж аав, аав хэмээн vе vе дуудах нь зvрх хөндvvрлэмээр. Хулан өнгөрсөн таван жилийн турш ажилдаа тун шаргуу хичээнгvй, бусадтайгаа ч их нийтэч байдаг болохоор хамт олон нь тvvнийг гэр бvлийнхээ хvн шиг л vздэг ажээ. Цехийн дарга Очир ч тvvний энэ байдлыг сайн мэддэг болохоор байнга л халамж тавин битvvхэндээ тvvнээс сэтгэл горилон явдаг нэгэн билээ. Хааяа нэг Хулангийн зав зайг тааруулан хамт хооллож ажил хэргээ ярилцах завсар тvvнд өөрийнхөө сэтгэлийг vе vехэн хэлээд амждаг байв. Гэлээ ч Хулан өдийг хvртэл Очирт юу ч хэлэлгvй явсаар. Учир нь тэрээр сэтгэл дотроо хайрлан санаж, хvлээж суудаг Төрөөгөө мартаж чадахгvй явдаг билээ. Хулантай хамт ажилладаг эгч хvvхнvvд бvгд л тvvнийг Очиртой нийлvvлэхийг оролдож чамд Очир шиг ийм сайн хvн дахиж олдохгvй. Хvvгээ бодсон ч эртхэн нэг гэрт ор хэмээн ятгана. Очир бол айлын дөрвөн хvvхдийн бага нь төдийгvй ганц эрэгтэй болохоор ээж нь тvvнийг удам сайтай айлын охинтой суулгаж гал голомтоо vргэлжлvvлэх бодолтой нэгэн юм.Хэдийгээр Очир гуч хvрч яваа ч эхнэр хvvхдийн талаар бодох завгvй ажилласаар Хуланг өөрийнх нь компаний оёдлын цехэд ажилладаг болсноос хойш нэг юм бvсгvй хvний тухай бодож, хайрыг мэдэрч эхэлжээ. Очир Хулангийн хvvхэдтэйг нь мэддэг ч хайрласан бvсгvйнхээ хvvхдийг өөрийн л хvvхэд шиг боддог байлаа. Гэвч тvvнийг хvvхэдтэй хvvхэнд толгойгоо мэдvvлэх гэлээ хэмээн ээж, гурван эгч нь зэмлэнэ. Хэдийгээр чинээлэг айлын ганц хvv ч боловсрол мэдлэгтэй, өөрийн гэсэн ухаантай тэрээр Хулангийн гадаад vзэмжид шунан дурлалгvй сэтгэлийн асар их тэвчээр, хvнийг ойлгож чаддаг энэрэнгvй сайхан сэтгэлд нь vнэн зvрхнээсээ татагдсан билээ. Ийм байдлаар нэгэнт таван жилийг vдсэн болоод ч тэрvv Хулангийн зvрх сэтгэл аажим аажмаар зөөлрөн дасаж Очиртой ханилж суухаар шийдлээ. Тэр хоёрыг суух болсонд бvх л ажилчид баярлан хөөрхий зовлон vзсэн энэ охин одоо л нэг жаргал гээчийг эдлэх нь хэмээн хөөрцөглөнө. Очир Хулан хоёр намрын дунд сарын билэгт сайн өдөр хуримаа хийхээр товлон эртнээс бэлдэж эхэллээ. Хаврын урин дулаан өдрvvд vргэлжилсээр. Хулан гэртээ хvvгийнхээ хувцсыг угааж суутал хаалга тогшин Очир орж ирээд
-За миний хоёр юу хийцгээж байна даа хэмээн Хуланг vнсээд тоглож суугаа Тэмvvлэн хvv дээр очин эрхлvvлэх зуураа
-Хулаан, өнөөдөр амралтын өдөр юм чинь гурвуулаа гадуур гарч юм vзье тэгэх vv гэхэд Хулан хөөс болсон гараа арчин цай аягалж өгөх зуураа
-Яах юм бэ, өнөөдөр хийх ажил зөндөө байна гэхэд Очир
-Чи дандаа л ажилтай гэх юм. өнөөдөр л ганцхан зав гаргачих гэж гуйсаар тэд драмын театр руу хувцаслан гарцгаалаа. Тэмvvлэн хvv ч Очирыг аль хэдийнэ аав гэж дуудан хамт тоглож наадан их л сvрхий байх болжээ. Хулан vvнд дотроо баярлан хvvд минь сайн эцэг болж чадах хvн юм даа гэж бодно. Тэд дуу шуу болсоор театрын vvдэнд ирж машинаас бууцгаан хамгийн урд талын эгнээний тасалбар аван орцгоолоо. Хулангийн хувьд анх удаа театрын vvдээр алхаж урлаг соёлынхоо хvмvvсийг өөрийн нvдээр харж байнаа нь энэ. Концерт дунд хэсэгтээ орж хөтлөгч бvсгvй гарч ирэн
-Одоо та бvхний өмнө эх орондоо саяхан ирээд байгаа авьяаслаг залуу хуурч Төрмөнхийг тайзнаа урьж байна хэмээн хэлтэл тайзан дээр морин хуур барьсан монгол дээлтэй залуу гарч ирэн хуураа уянгалууллаа. Яг энэ эгшинд Хулангийн толгойд аянга ниргэх мэт болон балмагдав. Хулан итгэж ядан тvvнийг ахин дахин ажиж хартал vнэхээр Төрөө байлаа. Тэрээр өөрийн эрхгvй Төрөө, Төрөө хэмээн амандаа аяархан дуудаж сууна. Өнөөх л сэтгэл зvрхэнд нь хамгаас дотно эгшиглэж байдаг энэ аялгууг таван жилийн турш сэтгэл дотроо vгvйлж ирсэн Хулан амьдралын манан дунд өөрөө өөрийгөө ч олохгvй болтлоо төөрсөөр сая л нэг олох шиг боллоо. Тvvний ингэж хачин байдалтай суугааг ганц Очир ч биш хуураа уянгалуулан тоглох Төрөө ч олж харсан байв. Тэрээр өмнөөс нь тас ширтэн суугаа Хуланг хараад бас л таньж ядан байвч дахин учрахгvй хэмээн бодож итгэл алдарсан хайртай бvсгvй нь ингээд сууж байхыг хараад баярлаж догдлохгvй байхын аргагvй ээ. Гэвч Төрөө Хулангийн дэргэд өвөр дээрээ хөөрхөн хvv эрхлvvлэн суух бадриун эрийг хараад өнөөх сэтгэл итгэл замхрах шиг болов. Хулангийн нvдийг ширтэн ямар нэгэн зvйлийг асуух гэж тэмvvлж байгаа нь илт. Гэлээ ч энэ мөчийг хэзээ ч алдаж болохгvйгээ ухааран тоглож буй аялгуугаа дуусангуут тайзны ард хуураа тавьчихаад хөшигний завсраар тvvнийг гарахыг хvлээн зогсоно.
Удалгvй концерт ч дууслаа. Vзэгчид хаалгаар цувран гарч Хулан Очир Тэмvvлэн хоёрын араас дэн дун алхаж байтал архан талаас
-Хулаан гэх танил дотно дуу гарахад яг vvнийг л хvлээж байсан мэт Хулан эргэн хартал Төрөө
-Сайн байна уу? Чи намайг таньж байгаа биздээ хэмээн гар сунгахад Хулан тvvний гараас атгахдаа vл мэдэг чичрэн байгааг мэдэрч хэлэх vгээ олж ядан
-Сайн, чамайг танилгvй яахав дээ гэхэд хажууд нь харж зогссон Очир Хуланд тvрvvлээд явлаа гэж хэлээд хvvгээ хөтлөн гарлаа. Төрөө Хулан хоёр бие биенээ харан хэсэг чимээгvй суув. Дэндvv анир чимээгvй байдлыг эвдэхийг хичээсэн Төрөө
-Энэ хугацаанд сайн сууж байв уу? Чи бид хоёр олон жил уулзсангvй дээ. Саяных чиний нөхөр хvv хоёр чинь vv гэхэд Хулан юу гэж хэлэхээ мэдэхгvй гацаж тvгдчин тvvний асуултаас зугтан
-Чи саяхан гадаадаас ирсэн гэв vv? Гэхэд Төрөө өөр зvйл ярихыг хvссэнгvй шууд л
-Тэр vед чамайг хvлээж vvдэнд чинь зогсохдоо явахаасаа өмнө ядаж ганц удаа ч болов уулзахыг хvссэн. Би гадаадад сурч байхдаа чамайг их санасан шvv хэмээн шуудхан хэлтэл Хулан зөвхөн тvvний ярихыг л сонсохоос өөрт юу тохиолдсон, яагаад уулзахаа больсон тухайгаа тайлбарлая гэвч дэндvv адармаатай болохоор яаж эхлэхээ ч мэдэхгvй байлаа. Энэ vдэш тэд өнгөрсөн бvхнийг эргэн дурсаж хэн хэндээ хайртай байснаа илvv ихээр мэдэрч байв. Хулан харьж явахдаа Төрөөгийн хэлэх vг болгондоо, ярьсан яриа болгондоо гомдол хавчуулан яагаад хvлээгээгvй юм бэ гэх итгэл алдарсан гаслант vгсийг шингээн байсныг санан яах ч аргагvй хувь заяаныхаа хатууд гоморхон өр зvрхээ өмлөн өмлөн алхана. Ингэж явсаар Хулан гэртээ ортол Очир хvvг унтуулчихаад сууж байв. Тэрээр ямар нэг зvйлийг лавлан асуух гээд чадахгvй байгаа нь илт. Гэвч Хулан энэ бvхнийг учирлаж хэлэхийг огтхон ч хvссэнгvй. Өдөр хоногууд ээлжлэн өнгөрсөөр Хулан Төрөө хоёр хааяа нэг уулзаж удаан шаналсан хэн хэнийхээ сэтгэлийг өчvvхэн ч атугай бvлээцvvлэх болжээ. Vvнийг мэдсэн Очир тэр хоёрын өмнө нь бие биедээ хайртай байсныг, яагаад холдсоныг мэдээд удаан бодсоны эцэст Хулангийн аз жаргалын төлөө өөрийнхөө сэтгэлийг хорьжээ. Очирыг ийм шийдвэр гаргасанд Хулан гайхан тvvнээс уучлалт гуйж хожим бие биедээ хар буруу саналгvй сайхан найзууд болохоор шийджээ. Ингэж байтал бас нэгэн санаанд оромгvй зvйл болох нь тэр. Хулангийн ажил дээрээ тvvнийг нэг хvн сvvлийн vед сураглаж асуух болсон байв. Энэ хvн бол Хуяг байв. Хуяг Хулангийн гэрийг олж мэдэн тэднийд ирлээ. Гэрэл гэгээ гийсэн Хулангийн сэтгэл дахин зовлон гунигаар дvvрэх шиг болов. Хуяг Бадмаа хоёр энэ таван жилийн турш ганц хvvхэд олсон ч тэр нь хvн болоогvй ажээ. Ингээд тэдний амьдрал сарниж Бадмаа гадаадад эмчилгээ хийлгэж байхдаа танилцсан эмчтэйгээ суугаад явсан аж. Хуягт эцэст нь хумхын тоос ч vлдсэнгvй. Ингээд насны эцэст хорвоо дээрх ганц vрээ санан ирж байгаа нь энэ. Тэд бие биенийхээ царайг харж чадахгvй газар ширтэцгээн хэсэг суулаа
-Хулаан миний дvv ахыгаа уучлаарай. Би дахиад л чиний амьдралд оролцчихлоо. Гэвч ах нь өөрийнхөө хар нvглийг одоо энэ биеэрээ амсаж байна. Чи намайг ойлгоод хvvтэй минь хааяа нэг уулзуулж байгаач хэмээхэд Хулан эрс шийдэмгийгээр
-Vгvй ээ, Хуяг ахаа та одоо явж vз. Энэ хvv бол миний л хvv. Танд энэ хvvхдийг өөрийнхөө хvvхэд гэж хэлэх эрх байхгvй. Дахин надад битгий гай бол. Таниас болж би ханатлаа зовлон амссан. Та миний амьдралд дахиад битгий гай бол. Зvгээр л яв гэж хэлэн гэрээсээ гаргалаа.
Хуягийг гаргасныхаа дараа Хулан өөрийн мэдэлгvй хvvгээ тас тэврэн мэлмэртэл уйлан суутал гаднаас Төрөө орж ирэн юу болсныг мэдээд тvvний сэтгэлийг тайвшруулан хэзээ хурим найраа хийх талаар ярьцгаан суув. Энэ явдлаас хойш долоо хоногийн дараа Хулан хажуугийн дэлгvvр орохоор хvvгээ гэртээ орхичихоод гартал Хуяг энэ хооронд иржээ. Тэр зvгээр ч гvй нэлээд согтчихсон байсан болохоор гэртээ ганцаараа суугаа хvvгээ хараад тэврэн авч
-Хvv минь, vр минь аавыгаа таньж байна уу? Би чиний аав шvv дээ vйлийн vр минь хэмээн сууснаа хvvгээ vнсэж vлгэн
-Аав нь чамайг ганц өдөр дэргэдээ байлгамаар байна, миний хvv аавтайгаа жаахан гадуур явнаа гэсээр гэрээс дагуулан гуйвж дайван явсаар зам хөндлөн гарах гээд зогсож байхыг харсан Хулан барьж явсан юмаа шийдчихээд араас нь гvйн
-Тэмvvлэн миний хvv гэсээр ухаан сөхөөгvй амьтан бахиран байв. Хуяг хvvг хөтлөн машин тэрэг сvлжилдэх замаар огт ажралгvй алхана. Хулан хамаг чадлаараа гvйсээр тэдний архан талд ирээд vхэтхийн уналаа. Бурхан минь ямар их гай зовлон бэ. Амьдрал тvvнээр ямар хатуу тоглоно вэ. Цус нөжинд будагдсан Хулангийн дэргэд Хуяг толгойгоо шаан бахирч Хуланг тэврэн –Ээ хар нvгэлт толгой, би л vхэх ёстой шvv дээ. Хулаан битгий vхээч дээ хэмээн орилсоор. Тэмvvлэн хvv ээжийнхээ дэргэд зогсон өрөвдөлтэйгөөр
-Ээжээ, ээжээ гэж уйлах нь орчлонг хадааж байв. Зvрх шимширмээр энэ бvсгvйн туулсан амьдрал хийгээд яг энэ мөчийг харсан хvн битгий хэл бурхан ч нулимс дусаан сэтгэл нь өвдмөөр байлаа. Хулан нэгэнт тэнгэрийн орноо заларчээ. Хайр сэтгэл, хонгор vрээ энэ орчлонд vлдээгээд дахин эргэж ирэхээргvй алсад одлоо. Хөөрхий бvсгvйн булшны өмнө гаслан уйлах Хуяг өөрийгөө харааж зvхэн
-Хулаан би л чамайг алчихлаа. Би л чиний амьдралаар тоглочихлоо, хойд насандаа vvрд өлмий дор чинь өвдөг сөхрөн амьдаръя. Намайг битгий уучил … Энэ бvсгvйн хувь заяагаар хэн нэг хvн биш гагцхvv амьдрал өөрөө тоглож орхисон юм. Яагаад тvvнд ийм шударга бус хандана вэ. Яагаад тvvнээс амьдрал аз жаргалыг харамлана вэ. Үvнд хэн ч хариулж чадахгvй гэж vv. Ээжийнхээ өврөөс ч гараагvй эрх жаахан хvvгээ, энхрий хайртай хvнээ дээд тэнгэрээс харж л суугаа байхдаа.
No comments:
Post a Comment